هرقدر رفاقت بکنم می ارزی / اظهار صداقت بکنم می ارزی   آنقدر عزیزی تو برایم ای دوست / صدبار که یادت بکنم می ارزی . . .

کاش نامت را با خط بریل می نوشتند!   صدا کردنت کافی نیست   شکوه اسم تو را باید لمس کرد . . .

از تقدیر سرنوشت غمگین مباش   چه بسا سگ هایی بر روی اجساد شیرها رقصیدند   شادی کردند و خود را بزرگ پنداشتند   ولی نمی دانستند شیر، شیر می ماند و سگ، سگ . . .

احتیاط باید کرد    همه چیز کهنه می شود و اگر کوتاهی کنیم عشق نیز    بهانه ها جای حس عاشقانه را خوب می گیرند . . .

تو مپندار که خاموشی من ذکر فراموشی توست   بلکه هر لحظه دلم مست تماشایى توست . . .

دیدگانت را نبند ، نگاهت را ندزد ، تو که میدانی آیه آیه ی زندگیم   از گوشه ی چشمانت تلاوت می شود . . .

در حنجره‌ام شور صدا نیست رفیق   یک لحظه دلم ز غم جدا نیست رفیق   بگذار که قصه را به پایان ببرم   آخر غم من یکی دو تا نیست رفیق . . .

این جمله را هرگز فراموش نکن   “برای دوستت دارم بعضی ها مرسی هم زیاد است” . . .

گاه می توان براى یک دوست چند سطر سکوت به یادگار گذاشت   تا او در خلوت خود هر طور که خواست آنرا معنا کند . . .

اونی که دوستت داره زندگیشو پات میریزه که فقط شادیتو ببینه   تویی که دوست داشته میشی هزارتا ناز میکنی براش!

خواهش میکنم ، بی حوصلگی هایم را ببخش ، بدخلقی هایم را فراموش کن   بی اعتنایی هایم را جدی نگیر   در عوض من هم تو را می بخشم که مسبب همه ی اینهایی  . . .

راستـش را بگو   نکند تو همان “این نیـز” هستی که همیشه می گذری . . . ؟

پشت آن پنجره ی رو به افق ، پشت دروازه ی تردید و خیال   لا به لای تن عریانی بید ، من در اندیشه ی آنم که تو را ، وقت دلتنگی خود دارم و بس . . .

بگذار بگویند خسیسم   من   دوستت دارم هایم   را الکی خرج نمیکنم   جز برای مهربانی خودت . . .

در جهان غصه کوتاهی دیوار مخور /  حسرت کاخ رفیق و زر بسیار مخور    گردش چرخ نگردد به مراد دل کَس /  غم بی مهری این مردم بی عار مخور . . .

از ما که گذشت   ولی به دیگری موقتی بودنت را گوشزد کن   تا از همان اول فکری به حال جای خالیت کند . . .